Een familieportret, uit tijd gehouwen.
Dit bas reliëf brengt negen figuren samen, de ouders en hun zeven kinderen, gevangen in een moment dat de decennia zachtjes heeft doorstaan.
Het zachte groen rond hen fluistert over de wereld die zij ooit kenden: brede velden, stille bossen en eindeloze middagen waarin de aarde zelf als speelplaats voelde. Een tijd waarin de natuur geen plek was waar je naartoe ging, maar iets waar je deel van uitmaakte.
In deze gebeeldhouwde gezichten leeft de echo van opgroeien dicht bij het land, de vrijheid, de eenvoud en het stille gevoel van geworteld zijn.
Het is een eerbetoon aan de kindertijd zoals die ooit was, onthaast en open van hart, gevormd door wind, licht en de zachte aanwezigheid van de natuurlijke wereld.
Dit werk herinnert niet alleen een familie.
Het herinnert een manier van zijn.
