Moet ik in een vakje?

Laatst vroeg iemand me welke richting ik nu uit ga. Portretten of landschap of
abstract...

Eigenlijk kon men evengoed vragen , in welk vakje ik wilde geduwd worden.

Dat is nu eens iets dat ik niet Hoef.
Kiezen... Of in een vakje zitten.
Als kunstenaar ben ik daar vrij in. Ik wil niet kiezen en dan altijd hetzelfde doen.
Saai!
Zo ben ik niet. Ik ben dan eerder meer chaotisch.
Dat mag. Omdat ik maak op gevoel. Wat en wanneer het voor mij uitkomt.
Dan kan ik dus wel eens een werkje hebben liggen dat ik jaren later af maak. Of een idee dat tijd nodig heeft om nog beter te kunnen evolueren.

Dus, ik maak graag en veel portretten. Ik hou ook van een landschap met figuren erbij. Ik schrik niet van een abstracter werk, af en toe misschien.
Het gaat uiteindelijk hier om het onderwerp.
Mijn eigen stijl zal blijven (en) groeien.